တခါက အက်ဥ္းေထာင္တစ္ခုရိွ အခန္းတစ္ခုမွာ ေထာင္သားႏွစ္ဦးေနထိုင္ပါတယ္။
ထိုအခန္းတြင္ အျပင္ကို ၾကည္႔စရာ သံတိုင္မ်ား တန္းထားသည္႔ျပတင္းေပါက္တစ္ခု ရိွပါတယ္။
ပထမလူက ထိုျပတင္းေပါက္မွ အျပင္ကို ၾကည္႔ေသာအခါ ကာရံထားေသာတံတိုင္းႀကီးႏွင္႔ အျပင္ဖက္ရိွ
မညီမညာ ေက်ာက္တုံးမ်ား၊ ဆူးေညာင္႔မ်ား၊ ရႊံ႕ႏြံမ်ားကို ျမင္ၿပီး၊ မသာယာေသာျမင္ကြင္းကို
တတြတ္တြတ္ႏွင္႔ အၿမဲေရရြတ္ညဥ္းတြားေနပါတယ္။ ဒုတိယလူကေတာ႔ အျပင္ကို ၾကည္႔ေသာအခါတြင္
ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔ေလ႔ရိွၿပီး၊ ၾကယ္ေလးမ်ားကို ေရတြက္ၿပီး၊ ၾကည္ႏူးေနေလ႔ရိွပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာသားမ်ားဘဝဟာလဲ ထိုအက်ဥ္းသားႏွစ္ဦးလိုပါပဲ။
သေဘၤာေပၚေရာက္ရိွၿပီဆိုရင္ ေထာင္က်သြားတာပါပဲ။ ကိုယ္႔စိတ္ႏွင္႔ ကိုယ္႔ကို မရိွေတာ႔ပါဘူး။
တာဝန္အတိုင္း လိုက္နာရေတာ႔တာပါပဲ။
ထိုအခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မိမိတို႔ေရာက္ရိွေနေသာေနရာ၊
လုပ္ေနရေသာအလုပ္အကိုင္တို႔ကို ညဥ္းတြားအျပစ္တင္ၾကေလ႔ရိွပါတယ္။ ျပတင္းေပါက္မွၾကည္႔ရာမွာ
ဆူးေညာင္႔ေတြ၊ ေက်ာက္တုံးေတြကိုသာ ျမင္ေတြ႔သလိုပါပဲ။
ကဲ… အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကယ္ေတြကို ၾကည္႔ၾကရေအာင္ဗ်ာ။
ပထမဆုံးအခ်က္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရရိွတဲ႔ေငြေၾကးမ်ားဟာ
အလြန္ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းပါတယ္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ရည္ႀကီးငယ္ မပါ ပါဘူး။ ဂြင္ေကာင္းေကာင္းရေနတဲ႔
အစိုးရဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔အထက္လူႀကီးနဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံရသလဲဆိုတာကို ႀကံဳဖူးတဲ႔လူေတြ
သိၾကပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ရိုးရိုးသားသားလုပ္ကိုင္လို႔ တစ္လ ၁၀
သိန္းရဖို႔ဆိုတာ လုံးဝ မလြယ္ကူပါဘူး။ စီးပြါးေရးလုပ္လို႔ တစ္လ ၁၀ သိန္းဆိုတာ လိုအပ္တဲ႔အရင္းအႏွီး၊
ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ အဆက္အသြယ္ စသည္႔ အရာမ်ားစြာ ထပ္မံစိုက္ထုတ္ရမွာပါ။
သေဘၤာေပၚမွာ လူတိုင္းရဲ႕တာဝန္ေတြကို ေရးသားထားၿပီး၊
အဲဒီအတိုင္း လိုက္နာၾကရပါတယ္။ စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ေနထိုင္လို႔ မရပါဘူး။ စည္းကမ္းတက် ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ရတယ္ဆိုတဲ႔
အေလ႔အက်င္႔ေလးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္အထိ သယ္သြားၿပီး၊ မိသားစုနဲ႔အတူ က်င္႔သုံးၾကည္႔မယ္ဆိုရင္
အက်င္႔ေကာင္းေလးေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ သေဘၤာေပၚမွာ အရာရာကို မွတ္တမ္း၊ မွတ္ရာနဲ႔ ျပဳလုပ္ေလ႔ရိွပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လစဥ္အသုံးစရိတ္ ဝင္ေငြ၊ ထြက္ေငြ၊ စုေဆာင္းေငြေတြကို စနစ္တက် စီစဥ္သုံးစြဲေလ႔ရိွေအာင္
လုပ္ၾကည္႔ၾကရင္ ေကာင္းမလား။
ကၽြန္ေတာ္႔မိတ္ေဆြ စီးပြါးေရးသမားတစ္ေယာက္နဲ႔
စကားေျပာရင္း သေဘၤာေပၚမွာ က်င္႔သုံးတဲ႔ PMS ( Planned Maintenance Schedule ) ကို ေျပာျပမိပါတယ္။
ဘာရယ္လို႔ ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေစ႔ေစ႔ေပါက္ေပါက္ ေမးပါတယ္။ ေနာက္
၆လ ေလာက္အၾကာ သူနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ငန္းသုံးကားေတြ Maintenance လုပ္ဖို႔
အစီအစဥ္တစ္ခုေရးဆြဲၿပီးသြားၿပီ လို႔ ေျပာပါတယ္။ ခင္ဗ်ား ေျပာျပတဲ႔အခ်က္အလက္ေတြကို အေျခခံၿပီး
ဆက္လုပ္သြားတာတဲ႔။
ဒီအခ်က္ေတြအျပင္ အျခားအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာရိွႏိုင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႔ ဆိုလိုရင္းက အျခားတစ္ဖက္မွ လွည္႔ေတြးၾကည္႔ၿပီး၊ မိမိတို႔ဘဝထဲကို ယူငင္ ေပါင္းစပ္ဖို႔ပါ။
သေဘၤာသားျဖစ္ခါစ လူသစ္ေလးေတြကလဲ ေမးခြန္းေတြ
ထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ လူသစ္မို႔လို႔ အျခားအဆင္႔ျမင္႔အရာေတြ မသိပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္
စားပြဲထိုး၊ ၾကမ္းတိုက္ေနရတာပါပဲ။ ဘယ္လိုမ်ား ၾကယ္ေတြ ျမင္ေအာင္ ၾကည္႔ရမွာလဲ…
အေမရိကန္သမၼတႀကီးလင္ကြန္းရဲ႕အတၳဳပၸတိကို ဖတ္ဖူးၾကမယ္လို႔
ထင္ပါတယ္။ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းဟာ အလြန္ဆင္းရဲပါတယ္။ မီးလင္းဖိုေဘးမွာစာဖတ္၊ အလုပ္ၾကမ္းေတြလုပ္ၿပီး
ကိုယ္႔ပညာေရးကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြခဲ႔ရတာပါ။
သမၼတမျဖစ္ခင္ အမတ္ေလာင္းဘဝမွာ အမတ္ေရြးပြဲဝင္ပါတယ္။
အမတ္ေရြးပြဲရဲ႕ထုံးစံအတိုင္း စကားစစ္ထိုးရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ယွဥ္ၿပိဳင္ဖက္ အမတ္ေလာင္းက ေျမရွင္ေၾကးရွင္ပါ။
သူက လင္ကြန္းကို ဒီလို ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။
“ခင္ဗ်ား မွတ္မိေသးရဲ႕လားဗ်၊၊
ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ ခင္ဗ်ားၿခံစည္းရိုးလာခတ္ ေပးခဲ႔ဖူးတယ္ေလ။”
သမၼတႀကီးလင္းကြန္းက ဒီလိုျပန္ေျဖခဲ႔ပါတယ္။
“မွတ္မိတာေပါ႔ဗ်ာ။
အဲဒီၿခံစည္းရိုးတိုင္ေတြ မယိုင္မလဲပဲ အေကာင္းအတိုင္း ရိွေသးတယ္ မဟုတ္လားဗ်။”
ၿခံစည္းရိုးတိုင္စိုက္၊ ကူလီ၊ လက္သမားလုပ္ခဲ႔ရတာ
ရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္တဲ႔အလုပ္ကို အေခ်ာင္ခို၊ မေသမသပ္၊ ပ်က္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ လုပ္ကိုင္မႈသာ
ရွက္စရာေကာင္းတာပါ။
သေဘၤာေပၚရိွအရာရိွႀကီးတိုင္း ဒီလိုေအာက္ေျခအဆင္႔မွ
စခဲ႔ၾကတာပါ။ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္နဲ႔ တာဝန္ေက်ခ်င္စိတ္ရိွရင္ ဒီအဆင္႔ထက္ျမင္႔လာပါလိမ္႔မယ္။
ခဏတာလို႔စိတ္မွာထားၿပီး၊ အလုပ္ကို အၿမဲဆက္ႀကိဳးစားေနဖို႔လိုပါတယ္။ တတ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းျမင္စိတ္ေလးထားၿပီး၊
ႀကိဳးစားလိုက္ပါ။ ဒုကၡေတြ၊ နာက်င္မႈေတြကို ႀကိဳးစားမႈအတြက္ တြန္းအားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုက္ပါ။
“သင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေမြးဖြါးလာခဲ႔ရင္ သင္႔ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။
သို႔ေသာ္ သင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေသဆုံးခဲ႔ရင္ေတာ႔ သင္႔အျပစ္ပါ။” လို႔ Microsoft ကုမၸဏီပိုင္ရွင္
Bill Gate ေျပာဆိုခဲ႔ဖူးပါတယ္။
သေဘၤာသားညီေနာင္တို႔ ဆက္လက္ႀကိဳးစားႏိုင္ၾကေစဖို႔
ရည္ရြယ္လွ်က္….
ေလးစားစြာျဖင္႔
TWH
No comments:
Post a Comment